Όταν ήσουν μικρός/ή σκεφτόσουν πως έχεις υπερδυνάμεις; Πως ήσουν αόρατος, πως πετούσες, σκαρφάλωνες σε κτίρια, πετούσες λέιζερ και άλλα τέτοια; Ωραία ήταν.
Και σήμερα σκεφτόμουν τι θα έκανα αν είχα. Θα μάζευα τις αφίσες του Τσίπρα, του χοντρο-καμένου και του ΚΚΕ που γέμισαν πάλι την πόλη. Έτσι "ανοίγουμε το δρόμο στην ελπίδα"
(Οι 293 που υπέγραψαν το "Προσκλητήριο Θεσσαλονικέων πολιτών" δηλαδή δεν ξέρουν να τυπώσουν και το έστειλαν με email;)
Γιατί ρε κερατάδες δεν με σέβεστε; Δηλαδή αυτήν την αλλαγή πάτε να φέρετε; Να γεμίσουμε τον τόπο αφίσες, να μιλάμε αόριστα και να ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους; Αυτό είναι το αύριο; Η αλλαγή;
Εγώ τι φταίω; Εγώ να μην έχω ελπίδα;
Αλλά έτσι φαίνεται μάθατε!!! Από το πανεπιστήμιο ακόμα. Αφίσα, πορείες και “μεγάλοι αγώνες”. Κι εγώ αγωνίζομαι. Κάθε ημέρα. Και η αλλαγή που οραματίζομαι, όπως και πολλοί άλλοι δεν είναι στα εύκολα λόγια και στα ψεύτικα όνειρα.
Δεν θα πέσω στο τριπάκι λοιπόν. Θα το ρίξω εκεί που θέλω και όχι στη ΝΔ επειδή με φοβίζετε. Επειδή η βλακεία σας και η ανοργανωσιά σας δεν έχει όρια και καθώς τα μεγάλα ποσοστά σας γίνονται ακόμα μεγαλύτερα δεν θα μου στερήσετε το δικαίωμα να το ψηφίσω αυτό που πιστεύω. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εξασφαλιστεί, απευθύνομαι σ’ εσένα που ψήφισες ή πρόκειται να ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ. Διάβασε προσεκτικά τις θέσεις του κόμματος. Βρες τις πολιτικές εκείνες που συμφωνείς και πιστεύεις πως οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι μπορούν να τις εκτελέσουν. Κι αν όντως είναι έτσι να τις στείλεις και σ’ εμένα γιατί πραγματικά απορώ τι είναι αυτό που τράβηξε τόσο κόσμο. Ο θυμός δεν είναι η λύση...Δηλαδή από τοοοοοοόσα κόμματα μόνο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ έχουμε;
Μην μ’ αναγκάσεις να το ρίξω στον Αντώνη. Δεν σου φταίω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου