Το τελος του μεσιτη;

Το 1936 αγόρασε ο παππούς μου μαζί με άλλους "θείους παππούδες" μία έκταση στο Βέρμιο. Το κτήμα αυτό αποτελούσε το θερινό βοσκοτόπι για τα ζώα. Για εκεί ξεκινούσαν από τη Θεσσαλία του Αγίου Κωνσταντίνου (ή νωρίτερα του Άι Γιώργη, πάντα τα μπερδεύω) χιλιάδες πρόβατα και κατσίκια, συνοδεία από δεκάδες οικογένειες όπου το έκαναν σπίτι τους μέχρι του Άι Δημήτρη.

Ιστορίες και ιστορίες θα ακούσεις για τα παλιά από τους γηραιότερους, γύρω από τη φωτιά, με τσίπουρο και ψητό, τις νύχτες ενός ΣΚ του Σεπτέμβρη που συνήθως μαζευόμαστε εμείς οι νεότεροι. Αυτοί κυνηγούν, εμείς περπατάμε. Ιστορίες για κάθε στιγμή της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Πόλεμος, εμφύλιος, αντάρτες, στρατός (τέλος τα ζώα), Κοσκωτάς, μετανάστες. Όλα πέρασαν και από εκεί (εκτός από τον Κοσκωτά, που η ιστορία λέει πως στα τέλη των 80s είχε γίνει μία κουβέντα να δώσουμε ένα κομμάτι για να γίνει αθλητικό κέντρο για τον Ολυμπιακό #urbanlegend).

Την εποχή του Άι φόουν όμως, οι κληρονόμοι είναι πάρα πολλοί και οι καιροί δύσκολοι. Αποφασίσαμε να το πουλήσουμε. Δύσκολη απόφαση για τους ανθρώπους που έζησαν εκεί μισή τουλάχιστον ζωή.

Δοκιμάσαμε τους μεσίτες. "Εκπρόσωπους μεγάλων εταιρειών" "επενδυτές" και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς μας έταξαν οι μεσάζοντες, πάντα με την αντίστοιχη προμήθεια γι αυτούς. Κάποιες φορές λογική η απαίτηση, κάποιες παράλογη, καθώς έλεγαν "υπάρχουν πολλοί μεσάζοντες". Πολύ μπλα μπλα λοιπόν, κανένα αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι πως η έκταση αποτελεί κατάλληλο χώρο για μεγάλα έργα Α.Π.Ε. αλλά αυτήν την εποχή ποιος να τα υλοποιήσει;

Δεν είδαμε φως. Και πήρα μία απόφαση. Πόσο δύσκολο είναι να προσπεράσω τον μεσίτη του μεσίτη, ω μεσίτη;

Σε λιγότερο χρόνο από αυτόν που χρειάστηκε για να γράψω αυτό το post έστειλα 15 περίπου email σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο (στον χρόνο υπολογίζω και αυτόν που χρειάστηκε για να τις βρω). Δύο από αυτές απάντησαν μέσα στην πρώτη ώρα (είχα κάνει λάθος σε ένα link που τους έδωσα για το google map). Καθώς δεν δούλεψε το link σκέφτηκα πως θα ήταν καλύτερα να “στήσω” ένα site ώστε να στέλνω το link και πέρα από αυτούς που στοχεύω, ίσως το δει και κανένας από τύχη. Σε 15 λεπτά έστησα το http://vermio.posterous.com (μεταξύ μας, άθλιο για όποιον έχει δει 2 ιστοσελίδες στη ζωή του, epiphany όμως για όσους είναι στον κτηματομεσιτικό κλάδο + τζάμπα και μπορώ αν θέλω να το βελτιώσω).

Και σκέφτομαι:

• Σενάριο Α: Εκπρόσωπος Κινέζων/Ρώσων/Γερμανών το βρίσκει έπειτα από αναζήτηση και επικοινωνεί μαζί μου. Η πώληση ολοκληρώνεται με επιτυχία ($$$ + τέλειο θέμα για επόμενο post).
• Σενάριο Β: Μεσίτης, που έχει εμπειρία στον χώρο και έχει πρόσβαση σε σοβαρούς ενδιαφερόμενους το βρίσκει έπειτα από αναζήτηση (το έστειλα και στο spitogatos.gr) και επικοινωνεί μαζί μου. Η πώληση ολοκληρώνεται με επιτυχία (τουλάχιστον γλιτώνουμε 2-3 ενδιάμεσους).
• Σενάριο Γ: Τίποτα δεν γίνεται πέρα από το να πάρει μερικά likes ως post. (Ε και; Να μια ωραία ιστορία γύρω από τη φωτιά, όχι για τον προσεχή Σεπτέμβρη που θα μαζευτούμε, αλλά 30 χρόνια μετά, που θα λέω στα ανίψια γύρω από τη φωτιά “όταν ήμουν στην ηλικία σας το είχα βγάλει στο ίντερνετ. Ούτε εκεί δεν πουλήθηκε, γι αυτό φάτε και πιείτε. Αυτή η γη έχει πολλές ιστορίες να σας πει).

Σε κάθε περίπτωση, πόσο πιο εύκολα κόβεται στις μέρες μας ο “αέρας” που πουλούν ορισμένοι ως επάγγελμα;

Posted via email from Georgios Gatos