Η μόνη απεργία ανθρώπων παραγωγής γνώσης που θυμάμαι να εισακούστηκε, ήταν αυτή των σεναριογράφων του Χόλυγουντ. Και εκεί ήταν φυσιολογικό, καθώς κόπηκε η εφοδιαστική αλυσίδα στον «πρωτογενή τομέα». Έμειναν από πρώτη ύλη.
Σκεφτόμουν σήμερα (ψάχνοντας για βενζινάδικο) πως θα ήταν αν κατέβαινα κι εγώ σε απεργία, μαζί με το σινάφι μου (aka οικονομολόγοι & άνθρωποι με σπουδές στις επιχειρήσεις και την επιχειρηματικότητα).
Θα το καταλάβαινε άραγε κανείς? Θα λείπαμε σε κανέναν?
