... ήταν από τα inside jokes στην ομάδα διοργάνωσης του TEDxThessaloniki.
Πολύ θα ήθελα να είχε γίνει η μία από τις στάμπες των χάρτινων τσαντών μαναβικής που αποτέλεσαν την επίσημη τσάντα που παρέλαβαν οι συμμετέχοντες. Είπαμε όμως να κρατήσουμε σοβαρό προφίλ. Όλα πήγαν ρολόι. Ένα sold out ΟΛΥΜΠΙΟΝ, με έναν έντονο ηλεκτρισμό στην ατμόσφαιρα.
“Γιατί είχες τρακ;” ρώτησα έναν από τους ομιλητές όταν όλα είχαν τελειώσει. “Έχω μιλήσει σε μεγάλα (παγκοσμίως) κανάλια, κορυφαία συνέδρια του τομέα μου, έχω διδάξει πάμπολλες ώρες. Πρώτη φορά ένιωσα έτσι πάνω σε σκηνή” για να συμπληρώσει ο διπλανός του (επίσης ένας εκ των ξένων ομιλητών) “πότε ξανά δεν έχω νιώσει τέτοια ενέργεια σε ακροατήριο”.
Το έβλεπα, το ένιωσα κι εγώ. Αλλά είναι διπλή χαρά να το ακούς από ανθρώπους που πρώτη φορά επισκέπτονταν τη Θεσσαλονίκη και γνώριζαν το κοινό της. Όσα σχόλια άκουσα ή διάβασα είναι ενθαρρυντικά. Χάρηκα πολύ. Όχι για τα μπράβο ούτε για τα κολακευτικά λόγια, αλλά γιατί 600 άτομα ενδιαφέρθηκαν για το TEDxThessaloniki. Εννοώ πως ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τι είναι, να αγοράσουν έγκαιρα εισιτήριο (που ως διαδικασία θα βελτιωθεί του χρόνου γιατί νομίζω ταλαιπωρήσαμε σε αυτό το κομμάτι), να είναι στην ώρα τους, αλλά κυρίως πέρα από τα διαδικαστικά γιατί ζούσανε το event, δεν το παρακολούθησαν απλά. Τους άκουσα να σχολιάζουν στα διαλείμματα, να μιλούν με ομιλητές, να γίνονται μέρος της εκδήλωσης. Κάθισαν 7 ώρες σε μία καρέκλα, έφυγαν με το χαμόγελο, τη θετική τους ενέργεια και κάνανε καλοπροαίρετη κριτική. Είμαι σίγουρος πως αυτοί οι 600, είπαν αργότερα τουλάχιστον σε ένα άτομο για την εμπειρία που είχαν, συζήτησαν για αυτό που τους άρεσε ή δεν άρεσε και έτσι μεταφέρθηκε και πέρα από το ΟΛΥΜΠΙΟΝ η “ενέργεια” της εκδήλωσης και οι ιδέες που αξίζουν να διαδοθούν. Για το τι έγινε έχουν ήδη κυκλοφορήσει πολλές φωτογραφίες, γράφτηκαν αρκετά και σύντομα θα κυκλοφορήσουν τα video των ομιλιών. Αυτό που μάλλον δεν θα περάσει είναι το κλίμα στο οποίο αναφέρθηκα, που θα μείνει ως αίσθηση σε όσους ήμασταν εκεί και μας κάνει να ανυπομονούμε για το 2012.
